4 tot 10 april - VAKANTIE

Hellow everybody

Hier nog eens een bericht uit het verre Tanzania. En dit keer niet zomaar een bericht, maar een speciaal verslag van onze onvergetelijke reis. Onze reis zou normaal starten op maandag 4 april, omdat dan de midterm holiday startte. Helaas, eigenlijk echt op z'n Afrikaans, verliep dit niet zoals gepland. Zondagnacht was Sanne een hele nacht wakker met meerdere bezoeken aan het kleinste kamertje in huis en maandagmorgen bezweek ook Ines haar maag. Oorzaak: een overrijpe mango; gevolg: reis twee dagen uitgesteld en rustig in bed blijven. Omdat Ines op dinsdag nog steeds een serieus pijnlijke maag had, zijn we onze reis begonnen met een bezoekje aan het ziekenhuis. Niet echt iets dat we op voorhand gepland hadden, maar we kunnen nu toch zeggen dat we dit ook meegemaakt hebben.

Met een nogal zwakke maag vertrokken we woensdag toch voor onze reis waar we zo lang naar uitgekeken hadden. We voelden ons net twee kinderen die voor het eerst naar school mochten en lieten ons volledig leiden door onze fantastische gids Esau. Tijdens onze trip dachten we vaak dat we in een Disneyfilm terecht gekomen waren. We begonnen met 'The Lion King' in Ruaha National Park. Een hele reeks dieren passeerden de revue: apen, giraffen, nijlpaarden, krokodillen, leeuwen, cheeta's, zebra's, Timon en Poemba (voor de mensen die niet vertrouwd zijn met 'The Lion King': stokstaartjes en wrattenzwijnen), ... We kunnen nog wel even doorgaan. Maar het meest indrukwekkende was om olifanten vanop drie meter afstand te mogen bewonderen. De kleine olifantjes deden ons overschakelen naar een andere Disneyfilm, 'Junglebook'. Helaas liepen de dieren niet zo mooi in een rij en hielden ze niet met hun slurf de staart van die voor hen vast, maar om deze gigantische dieren zo te mogen zien, daar zijn geen woorden voor. Niet enkel de dieren maakten een overweldigende indruk, ook de verschillende landschappen zorgden voor de nodige verbazing. Van dicht begroeid naar open savanne, het was adembenemend.

's Avonds konden we telkens opnieuw op krachten komen in onze lodge. De eerste, Ruaha River Lodge, was fenomenaal. Vanop ons terras hadden we zicht op de rivier en konden we nijlpaarden zien 'zwemmen' en giraffen zien drinken. Na een deugddoende douche gingen we richting restaurant. Het eten was telkens overheerlijk, hoewel Sanne er niet altijd evenveel van kon genieten wegens de aanslepende buikklachten. Een goede nachtrust maakte dat we er de volgende dag weer volledig tegen konden, op zoek naar nieuwe dieren.

Na ons grote dierenavontuur was de tijd aangebroken om een volledige andere richting uit te gaan. We keerden terug naar Iringa, vulden de jeep opnieuw met benzine en vertrokken richting Udzungwa Mountains National Park. Van savanne naar regenwoud, het maakte opnieuw een grote indruk op ons. Even verlieten we het Disneypad en dachten we dat we in een nieuwe strip van Jommeke beland toen we tussen allerlei exotische planten liepen, maar bij het zien van de lianen waanden we ons in onze derde en laatste Disneyfilm, 'Tarzan'. We voelden ons allebei Jane en onze gids (waar we heel enthousiast over waren) was onze Tarzan.

De eerste dag maakten we al een kleine maar behoorlijk inspannende wandeling. Op een bepaald moment kwamen we bij een waterval waar er normaal een brugje was dat ons naar de overkant van de rivier moest leiden. Dat brugje was helaas door het vele water weggespoeld. Geen probleem volgens onze gids, dan doen we gewoon onze schoenen uit en gaan we door het water. Het was een heel werk en na veel gelach, gestuntel en het verlies van Ines' zakje van haar camera kwamen we toch aan de overkant, met een natte broek welliswaar. Het was een avontuur, maar de moeite waard. We konden genieten van de prachtige waterval.

De volgende dag begonnen we aan het iets grotere werk, een klim naar de hoogste waterval. We stegen 250 meter (wat behoorlijk veel is) en hebben heel wat gepuft en gezweet. Tijdens onze tocht hadden we al een fenomenaal zicht op de grote waterval. Met ons hoofd als een tomaat genoten we van het zicht en vroegen we ons af hoe we ooit boven zouden geraken. Eenmaal boven beseften we wel dat het alles waard was geweest. We aten onze lunch boven op de waterval. Het uitzicht was er fenomenaal en zelfs foto's tonen niet hoe idyllisch het daar was. Vanuit het regenwoud hadden we zicht op de vallei vol met suikerplantages. Het dorp beneden was omringd door palmbomen en we hoorden het kletteren van het vallende water. Er zijn te weinig woorden om dit te beschrijven. Na onze lunch hebben we onze tocht verdergezet en kwamen we nog twee waanzinwekkende watervallen tegen. Fantastisch gewoon!

Na onze wandeling waren we bijna volledig tevreden. Men had ons beloofd dat we zouden mogen zwemmen, maar door het vele water was dit niet mogelijk geweest. Beneden vroeg Ines, die wel echt nood had aan zwemmen, of er niet ergens wat water was waar we konden induiken. Onze gids toonde ons een klein riviertje waar we in mochten. Ines liet haar meteen gaan en na het zien van haar gelukzalige gezicht bezweek Sanne ook. We kunnen nu ook vertellen dat we gezwommen hebben in een riviertje in het regenwoud.

En toen was het tijd om terug naar Iringa te vertrekken. We blijven het zeggen dat deze trip te mooi was om in woorden uit te drukken. Alleen weten we allebei zeker: dit zullen we nooit meer vergeten!!

Wist je dat:

- Ruaha National Park groter is dan België? Wij hebben slechts een klein stukje ervan gezien.

- Esau zijn lijfspreuk 'Everyday is a supriseday in Africa' is? Daar konden we ons wel in vinden!

- spaghetti eten met je handen niet zo gemakkelijk, maar wel heel grappig is?

- appelsienen hier groen zijn aan de buitenkant en aan de binnenkant eruit zien als een citroen?

- kleine kindjes in een maatpak er uitzien om op te eten?

- elk dorpje, hoe klein en arm ook, hier een pooltafel heeft? Blijkbaar spelen ze het hier wel volledig anders, dus we hebben ons nog niet aan een spelletje gewaagd.