18 tot 24 april

Habari!

Hier nog een verslag van een leuke week in Iringa. We beseffen allebei dat het einde van ons verblijf sneller in zicht komt dan we denken, dus genieten we nog veel meer van alles wat we hier doen.

Voor de sportles van deze week maakten we een doorschuifsysteem, zodat we veel materiaal konden gebruiken. Het in elkaar steken van zo'n les voor zoveel leerlingen vroeg heel wat van onze tijd en we keken er dan ook allebei heel erg naar uit. Maandag ging Ines naar het sportveld met standard 7, vol goede moed. Het begon heel goed. De leerlingen wisten naar welke hoek ze moesten gaan, wanneer ze moesten beginnen, stoppen, doorschuiven, ... Helaas, na de derde keer doorschuiven begonnen de leerlingen ruzie te maken om materiaal en liep het wat in het honderd. Er werd kordaat opgetreden. Ines verzamelde de leerlingen en zei dat het op die manier niet verder kon. Het materiaal werd verzameld en iedereen moest terug naar de klas.
Toen Sanne het verhaal hoorde van Ines wist ze al dat ze ging moeten opletten, want standard 5 is zowiezo al wat onrustiger. Een gewaarschuwd vrouw is er 3 waard, dus Sanne nam donderdag echt de tijd om afspraken te maken. Op het sportveld begon het opnieuw allemaal goed, maar ook bij haar liep het fout. Ze wou de groepjes begeleiden tijdens het doorschuiven, maar iedereen begon door elkaar te roepen en te lopen. Ze heeft dus ook alles verzameld en is terug naar de klas gegaan met de leerlingen.
We voelden ons allebei erg teleurgesteld, omdat dit echt leuk kon worden en we wel veel tijd gestoken hadden in de voorbereiding. Na wat na te denken en te praten over de les denken we allebei dat de leerlingen een overaanbod aan nieuw materiaal hadden en daar niet mee om konden gaan. Ines zal deze les volgende week nogmaals uit proberen.


Gelukkig konden we ons allebei herpakken in de andere lessen vocational skills. We gaven beide een les 'Kwik-kwak maken'. Sanne had schrik dat ze in klas 5 niet goed zouden vouwen, maar was heel tevreden over de resultaten. Ines was in klas 7 erg onder de indruk over de originele bewegingsopdrachten. Zouden onze bewegingstussendoortjes al geholpen hebben?

Dinsdag gaven we aan de leerlingen van standard 1 een kleuractiviteit. We lieten tekeningen kopiëren en gaven per bank enkele pakjes kleurpotloden. De leerlingen genoten met volle teugen en wij natuurlijk ook. De resultaten waren soms wat gelijkaardig, maar we waren heel tevreden!

Woensdag moesten we Mapinduzi even laten voor wat het was. Er stond namelijk een bezoek aan Kibebe op het programma. Onze bestelde boeken waren dinsdag aangekomen in Iringa en aangezien de school op donderdag de deuren zou sluiten, was dit de dag om onze geschenken af te geven. We werden met open armen ontvangen op school. De 'headteacher' of directeur nam ons mee naar het kantoor waar we onze namen in het gastenboek mochten schrijven. Ondertussen kwamen ook alle andere leerkrachten in het kantoor binnen (wat de leerlingen ondertussen deden, blijft voor ons een raadsel). We werden al uitgebreid bedankt voor de boeken. Daarna gingen we naar buiten en haalden we de dozen met boeken en al het andere materiaal uit de auto. Alles werd mooi tentoongesteld voor de vele foto's. We zeiden ook een woordje, maar alles moest vertaald worden, omdat de leerlingen het anders niet zouden begrijpen. Dit was het moment waarop we merkten dat je het niveau van Mapinduzi zeker niet kon vergelijken met het niveau van deze school. Het gaf ons veel voldoening dat we de school konden helpen. We willen nogmaals iedereen bedanken: iedereen die naar ons kippenfestijn gekomen is, iedereen die materiaal geschonken heeft en ook de gemeenten Moorslede en Ledegem waarvan we subsidies gekregen hebben. Van die uit ons hart: BEDANKT!!

Donderdag kregen we te horen dat we dinsdag niet naar school moesten komen. Die dag is het nationale feestdag. Maar ook vrijdag en maandag mochten we thuis blijven wegens het paasweekend. Vrijdag en zaterdag werkten we wat voor school zodat we zondag vollop konden genieten van het paasfeest. Om de dag goed te beginnen en omdat de paashaas niet naar Tanzania wou komen, hadden we zaterdag een reep chocolade gekocht. Want zeg nu zelf: wat is Pasen zonder chocolade. Na ons heerlijk ontbijt maakten we ons klaar en vertrokken we richting school. Daar hadden we afgesproken met Collence, één van de leerkrachten van Mapinduzi. Hij en zijn zoon hadden hun beste kleren aangetrokken en stonden ons al op te wachten. Samen zijn we naar de rooms-katholieke kerk gegaan. Daar aangekomen toonde hij ons het koor waar hij nauw bij betrokken is. Dit leidde tot privileges, want het koor mocht voor de mis naar de bisschop. En wij? Wij volgden mooi de groep om zo in het huis van de bisschop te komen. Toen de mis zou beginnen, vormde het koor een lange rij, wij liepen achter het koor en achter ons liepen de misdienaars, priesters en de bisschop. We voelden ons toch wel vereerd om op die manier naar binnen te gaan.

Na de dienst werden we door de leerkracht uitgenodigd in zijn huis. We kregen er een bord met heerlijke pilau, een Tanzaniaans rijstgerecht. Na het eten heeft hij ons meegenomen met de auto om ons een ander deel van de stad Iringa te tonen. Het was heel gezellig toen we plots een telefoontje kregen van Beatrice, onze gastmama. Blijkbaar stond er thuis eten op ons te wachten, terwijl we dachten dat we pas 's avonds met het volledige gezin zouden eten. We werden terug naar huis gebracht en aten daar samen met de familie een uitgebreid feestmaal: pilau, impala (we weten nu dat deze dieren niet alleen mooi, maar ook lekker zijn!), frietjes, ... We hebben die dag zeker genoeg gegeten.

's Avonds zijn we samen op het balkon gaan zitten, keken we naar de zonsondergang en luisterden we naar muziek. Het was de perfecte afsluiter van een fantastische dag!

Wist je dat:
- er rond de school kuikens rondlopen en dat die ook wel eens een bezoekje brengen aan de klassen?
- we deze week samboussa proefden? Het is een soort loempia met gehakt, ui en paprika.
- dat er hier een grote sollidariteit tussen de blanken heerst? Iedereen groet elkaar!
- we nog steeds niet gewoon zijn aan de verkooptechniek van de verkopers in Iringa? Ze lopen hier rond met 5 paar schoenen en proberen die tegen het eind van de dag kwijt te zijn.
- ze hier bomen hebben die ze 'worstenbomen' noemen? De vrucht van die bomen lijken erg goed op worsten. Wij vergelijken ze meer met komkommers.
- we deze week eens speciaal een omweg maakten om een kijkje te nemen naar de voetballers? En we zagen dat het goed was!

11 tot 17 april

Habari! Hoe gaat het?

Deze week geen spannend verslag over een wonderlijke reis doorheen Tanzania. We zullen onze schrijverstalenten voor fantastische gebeurtenissen nog wat opbergen, want zoveel valt er niet te vertellen over deze week. Voor jullie begint de paasvakantie net, onze vakantie zat erop!

Maandag was het toch wat zwaar om er opnieuw in te vliegen. Eenmaal we aankwamen op school was het echter alsof we nooit weg waren geweest. We kregen spontaan zin om uit te barsten in een jubelgezang van het Mapinduzi schoollied, zoals steeds als we passeren langs de school. Check voor enthousiaste muzungu-roepende-kleuters die in onze armen sprongen. Check voor het toffe leerkrachtenteam die bijzonder geïnteresseerd was in wat we in de vakantie hadden uitgespookt en check voor het opsnuiven van de typische Afrikaanse schoolsfeer waarvan je enkel kan weten hoe het voelt als je hier werkelijk bent geweest. We kregen tevens een warm welkom van onze leerlingen met een zelf gemaakt cadeautje uit papier.

We wisselden deze week van lesonderwerpen wat concreet wil zeggen dat Ines vanaf nu instaat voor wiskunde in klas 5 en muzische en sport in klas 7. Sanne daarentegen neemt Engels in klas 6 en muzische en sport in klas 5 voor haar rekening. Het was voor ons allebei even wennen, maar afwisseling is toch wel verrijkend. Maandag gaf Ines een les balvaardigheden met opblaasbare ballen. Even waren we vergeten hoe het was om vocational skills te geven aan de leerlingen van Mapinduzi. Je kan het echter nog steeds beschrijven in enkele woorden: uitputtend, maar fantastisch dankbaar door het enthousiasme van de leerlingen. We krijgen nog steeds meer en meer het gevoel dat het organiseren van dergelijke activiteiten in België voor zo’n 20 leerlingen echt wel een fluitje van een cent wordt. Sanne gaf een muziekles met een opeenvolging van ritmische bewegingen. Ze ondervond dat het niet zo gemakkelijk was voor de leerlingen, maar dat ze zich toch vol enthousiasme in de opdracht stortten. We zijn nog steeds trots op onze muzische lessen. We stellen onze activiteiten altijd op in functie van 2 zaken: het (minimum aan) beschikbare materiaal en de haalbaarheid van organisatie met zo’n groot aantal leerlingen. Toch slagen we er telkens in om met een goede portie creativiteit het maximum aan plezier eruit te halen.

Dinsdag waagde Ines zich aan dezelfde muziekles. In de les wiskunde ging ze verder met de leerstof rond decimalen. Wat minder nieuws dan: op diezelfde dag kreeg Sanne opnieuw een opflakkering van niet zo aangename buiktoestanden. Ze moest verstek laten gaan voor het lesgeven en bracht in de plaats daarvan een bezoek aan de dokter. Toen Ines op het einde van de schooldag naar huis wou vertrekken, kreeg ze doodleuk te horen dat we woensdag en donderdag niet op school verwacht werden. Er waren namelijk ‘mock examinations’ voor klas 7. Dit zijn dezelfde examens voor 8 scholen binnen de regio rond Gangilonga waar de school gevestigd is. Al de andere leerlingen mochten gewoon thuisblijven, typisch op zijn Afrikaans dus.

We besloten de dagen toch een beetje nuttig te gebruiken. Enkele weken geleden kregen we een 30 kg zwaar postpakket vanuit België met nog een hele hoop materiaal. We namen de tijd om al het materiaal open te leggen en te sorteren. We maakten een hele stapel van muzisch materiaal, sport- en schrijfgerief voor Mapinduzi Primary School. We legden ook wat zaken aan de kant voor Kibebe en maakten een zak met giften voor ons bezoekje aan het weeshuis die de komende week zal plaatsvinden. We beseften op dat moment nog maar eens hoeveel steun we hebben gekregen van jullie allemaal om dit mogelijk te maken. Nog eens bedankt!

Even nog een update over Sanne haar ziekteverschijnselen. De pillen zorgden ervoor dat haar buikklachten stopten, maar donderdagnamiddag kreeg ze plots maagpijn. Uiteindelijk bleek dat haar pillen heel sterk waren en omdat ze niet genoeg at en dronk, kreeg ze andere kwalen. Ze besloot om vrijdag nog wat uit te zieken. Ines ging dan maar in haar eentje naar school. Op deze dag beseften we hoe vanzelfsprekend elkaar gezelschap op ieder moment van de dag is geworden. Met het gevaar om melig te klinken, moeten we toch toegeven dat we elkaar een beetje misten. Dat belooft voor onze thuiskomst… We beginnen al te vrezen dat we ware afkickingsverschijnselen zullen vertonen. Deze schooldag bestond jammergenoeg niet uit lesgeven. Er waren ‘joint examinations’ voor klas 4 tot en met 7 voor alle scholen binnen een bepaalde regio rond Iringa. Ines was verantwoordelijk voor supervisie van een examenlokaal. Plots grote paniek toen een meisje plots flauwviel… Even later bleek dat ze een hartconditie heeft waardoor dit regelmatig voorvalt. Laat die cursus EHBO in de KHBO maar komen!

Door de magere schoolweek qua lesgeven, kwamen we tot de ontdekking dat ons nog slechts 2 lesweken resten. Hier staan we dan met al onze voorbereidingen… Het leven in Afrika helpt je echt wel om dit alles te relativeren. Dat wordt in het vervolg het sleutelwoord tijdens eventuele stressmomenten in België. Even terugdenken aan Afrika en alles komt in orde! Vrijdag kreeg Ines een lading Belgische roddelboekjes via de post. Dankuwel mama! Alsof dat nog niet genoeg België-nieuws was, ontving ze als kers op de taart 3 brieven van haar o-zo-attente vriendinnen Marieke, Natalie en Miet. Haar humeur kon niet meer stuk. Bij deze nogmaals 'assante sana' oftwel hartelijk bedankt! Het weekend gebruikte Sanne om verder op krachten te komen. Zoals gewoonlijk genoten we ook volop van het zonnetje op ons balkon. Verder gingen we zoals iedere zaterdag naar de markt om grote inkopen te doen. Ook een bezoekje aan de kleermaker stond op het programma. Binnen 2 weken is er namelijk de send of, kitchen party en trouw van de zus van Dennis. We mogen mee als volledig lid van de familie en dat houdt in dat we ook Afrikaanse kleedjes moeten laten maken. We zijn benieuwd! Verder werkten we nog wat aan ons stageportfolio. We verlangen echt om er maandag opnieuw stevig in te vliegen met het lesgeven!

Wist je dat ...

- we deze week voor de eerste keer WAP (worst, appelmoes, patatjes) klaarmaakten? Het smaakte als hemel op aarde? - de Masai hier gewoon rondlopen midden in de stad en dat ze oneindig lange en gespierde benen hebben? - de leuze om hier te genezen is: 'EAT, EAT EAT!' - we ons een nieuw doel hebben gestel voor onze resterende weken hier? Meer drinken! - we al over 2/3 van ons verblijf zitten hier? Het gaat veel te snel! - Ines met Pasen in het vooruitzicht steeds meer smacht naar chocolade?

4 tot 10 april - VAKANTIE

Hellow everybody

Hier nog eens een bericht uit het verre Tanzania. En dit keer niet zomaar een bericht, maar een speciaal verslag van onze onvergetelijke reis. Onze reis zou normaal starten op maandag 4 april, omdat dan de midterm holiday startte. Helaas, eigenlijk echt op z'n Afrikaans, verliep dit niet zoals gepland. Zondagnacht was Sanne een hele nacht wakker met meerdere bezoeken aan het kleinste kamertje in huis en maandagmorgen bezweek ook Ines haar maag. Oorzaak: een overrijpe mango; gevolg: reis twee dagen uitgesteld en rustig in bed blijven. Omdat Ines op dinsdag nog steeds een serieus pijnlijke maag had, zijn we onze reis begonnen met een bezoekje aan het ziekenhuis. Niet echt iets dat we op voorhand gepland hadden, maar we kunnen nu toch zeggen dat we dit ook meegemaakt hebben.

Met een nogal zwakke maag vertrokken we woensdag toch voor onze reis waar we zo lang naar uitgekeken hadden. We voelden ons net twee kinderen die voor het eerst naar school mochten en lieten ons volledig leiden door onze fantastische gids Esau. Tijdens onze trip dachten we vaak dat we in een Disneyfilm terecht gekomen waren. We begonnen met 'The Lion King' in Ruaha National Park. Een hele reeks dieren passeerden de revue: apen, giraffen, nijlpaarden, krokodillen, leeuwen, cheeta's, zebra's, Timon en Poemba (voor de mensen die niet vertrouwd zijn met 'The Lion King': stokstaartjes en wrattenzwijnen), ... We kunnen nog wel even doorgaan. Maar het meest indrukwekkende was om olifanten vanop drie meter afstand te mogen bewonderen. De kleine olifantjes deden ons overschakelen naar een andere Disneyfilm, 'Junglebook'. Helaas liepen de dieren niet zo mooi in een rij en hielden ze niet met hun slurf de staart van die voor hen vast, maar om deze gigantische dieren zo te mogen zien, daar zijn geen woorden voor. Niet enkel de dieren maakten een overweldigende indruk, ook de verschillende landschappen zorgden voor de nodige verbazing. Van dicht begroeid naar open savanne, het was adembenemend.

's Avonds konden we telkens opnieuw op krachten komen in onze lodge. De eerste, Ruaha River Lodge, was fenomenaal. Vanop ons terras hadden we zicht op de rivier en konden we nijlpaarden zien 'zwemmen' en giraffen zien drinken. Na een deugddoende douche gingen we richting restaurant. Het eten was telkens overheerlijk, hoewel Sanne er niet altijd evenveel van kon genieten wegens de aanslepende buikklachten. Een goede nachtrust maakte dat we er de volgende dag weer volledig tegen konden, op zoek naar nieuwe dieren.

Na ons grote dierenavontuur was de tijd aangebroken om een volledige andere richting uit te gaan. We keerden terug naar Iringa, vulden de jeep opnieuw met benzine en vertrokken richting Udzungwa Mountains National Park. Van savanne naar regenwoud, het maakte opnieuw een grote indruk op ons. Even verlieten we het Disneypad en dachten we dat we in een nieuwe strip van Jommeke beland toen we tussen allerlei exotische planten liepen, maar bij het zien van de lianen waanden we ons in onze derde en laatste Disneyfilm, 'Tarzan'. We voelden ons allebei Jane en onze gids (waar we heel enthousiast over waren) was onze Tarzan.

De eerste dag maakten we al een kleine maar behoorlijk inspannende wandeling. Op een bepaald moment kwamen we bij een waterval waar er normaal een brugje was dat ons naar de overkant van de rivier moest leiden. Dat brugje was helaas door het vele water weggespoeld. Geen probleem volgens onze gids, dan doen we gewoon onze schoenen uit en gaan we door het water. Het was een heel werk en na veel gelach, gestuntel en het verlies van Ines' zakje van haar camera kwamen we toch aan de overkant, met een natte broek welliswaar. Het was een avontuur, maar de moeite waard. We konden genieten van de prachtige waterval.

De volgende dag begonnen we aan het iets grotere werk, een klim naar de hoogste waterval. We stegen 250 meter (wat behoorlijk veel is) en hebben heel wat gepuft en gezweet. Tijdens onze tocht hadden we al een fenomenaal zicht op de grote waterval. Met ons hoofd als een tomaat genoten we van het zicht en vroegen we ons af hoe we ooit boven zouden geraken. Eenmaal boven beseften we wel dat het alles waard was geweest. We aten onze lunch boven op de waterval. Het uitzicht was er fenomenaal en zelfs foto's tonen niet hoe idyllisch het daar was. Vanuit het regenwoud hadden we zicht op de vallei vol met suikerplantages. Het dorp beneden was omringd door palmbomen en we hoorden het kletteren van het vallende water. Er zijn te weinig woorden om dit te beschrijven. Na onze lunch hebben we onze tocht verdergezet en kwamen we nog twee waanzinwekkende watervallen tegen. Fantastisch gewoon!

Na onze wandeling waren we bijna volledig tevreden. Men had ons beloofd dat we zouden mogen zwemmen, maar door het vele water was dit niet mogelijk geweest. Beneden vroeg Ines, die wel echt nood had aan zwemmen, of er niet ergens wat water was waar we konden induiken. Onze gids toonde ons een klein riviertje waar we in mochten. Ines liet haar meteen gaan en na het zien van haar gelukzalige gezicht bezweek Sanne ook. We kunnen nu ook vertellen dat we gezwommen hebben in een riviertje in het regenwoud.

En toen was het tijd om terug naar Iringa te vertrekken. We blijven het zeggen dat deze trip te mooi was om in woorden uit te drukken. Alleen weten we allebei zeker: dit zullen we nooit meer vergeten!!

Wist je dat:

- Ruaha National Park groter is dan België? Wij hebben slechts een klein stukje ervan gezien.

- Esau zijn lijfspreuk 'Everyday is a supriseday in Africa' is? Daar konden we ons wel in vinden!

- spaghetti eten met je handen niet zo gemakkelijk, maar wel heel grappig is?

- appelsienen hier groen zijn aan de buitenkant en aan de binnenkant eruit zien als een citroen?

- kleine kindjes in een maatpak er uitzien om op te eten?

- elk dorpje, hoe klein en arm ook, hier een pooltafel heeft? Blijkbaar spelen ze het hier wel volledig anders, dus we hebben ons nog niet aan een spelletje gewaagd.

28 maart tot 3 april

Habari za leo!

Onze laatste stageweek voor ons langverwachte weekje vakantie, maar deze keer geen lesgeven op het programma. De leerlingen van klas 4 tot 7 kregen midterm exams. Die vallen niet te vergelijken met de toetsenweken die wij kennen in het lager onderwijs. Waarom dan niet, horen we jullie al denken. Wel, om de volgende redenen:

- Het systeem valt te vergelijken met ons middelbaar onderwijs. De leerlingen kregen vorige week een vaste plaats. In één lokaal zitten leerlingen van 2 verschillende graden om het spieken tegen te houden. Per dag zijn er 3 examens met tussen elk examen een pauze.

- Afrika zou natuurlijk Afrika niet zijn als ook bij de organisatie van de examens toch wat dingen spaak zouden lopen. Enkele voorbeelden:

• Er is wel een rooster opgesteld met de precieze beginuren en vakken per dag, maar die mag je wel met een flinke korrel zout nemen! ’s Middags begonnen de examens vaak een half uur later omdat het eten (lees: steevast rijst met bonen) altijd te laat was.


• Op dinsdagnamiddag waren er problemen met de kopiemachine terwijl ze, vijf minuten voor het begin van de examens, nog druk aan het kopiëren waren. Geen probleem! Het examen ging gewoon niet door en de leerlingen mochten naar huis. Ze vertelden ons dat dit examen wel verplaatst zou worden naar een andere dag, maar dat bleek niet het geval te zijn.


• Meer dan één keer gebeurde het dat er bij een examen plots bleek dat de leerkracht in kwestie geen examen had voorbereid.


• Wat ons ook opviel, is dat er heel wat typefouten op de bladen met examenvragen stonden.


• Vrijdag stonden er geen examens meer gepland. Toen we vroegen wat de leerlingen zouden doen op school vertelden de leerkrachten ons dat ze gewoon wat mochten rondlopen. De leerkrachten zouden namelijk te druk bezig zijn met verbeteren… We besloten dan maar om twee sportactiviteiten voor klas 4 en 6 te laten doorgaan. Toen we echter op school aankwamen vrijdag, bleek dat een hele hoop leerlingen van klas 5 en 6 moest deelnemen aan een scholencompetitie. Met ons toenemend flexibel vermogen besloten we om ons op te splitsen. Sanne, dolenthousiast om nog eens haar volleybal talenten boven te halen, ging de schoolcompetitie met korfbal, voetbal en volleybal begeleiden terwijl Ines klas 4 een les balvaardigheden met kranten en opblaasbare ballen gaf. Beiden genoten we er echt van. Het enthousiasme van de leerlingen blijft aanstekelijk werken.

Onze taak tijdens deze week was vrij eenvoudig. Wij waren elk verantwoordelijk voor één examenlokaal. We moesten de examens uitdelen en een oogje in het zeil houden of alles volgens de regels verliep. Enkele weken voor de examens vroegen we of wij geen examens vocational skills, Engels en wiskunde moesten opstellen, maar dat hadden ze liever niet. Ook ons voorstel om te helpen verbeteren, botste op een nee. Zelf moeten we eerlijk toegeven dat een weekje geen verbeterwerk hier echt wel hemel op aarde is! Het was wel zo dat we niet zoveel te doen hadden tijdens het ‘supervisen’ van de examens, dus besloten we om werk te maken van ons stageportfolio en andere schoolopdrachten. Ook voorbereidingen voor lessen na de vakantie werden gemaakt. We verzetten heel wat werk, dus konden we met een gerust hart de vakantie in! Donderdag plaatsten we tevens de definitieve bestelling van schoolboeken die we zullen schenken aan het schooltje in Kibebe. Dit alles is mogelijk door de massale opkomst op ons kippenfestijn en de subsidies die we kregen van onze gemeente, waarvoor nogmaals dank!

Nog enkele leuke anekdotes:

• Maandagmiddag besloten we om de kinderen wat op te fleuren met onze zangtalenten. Liedjes van Samson & Gert tot de Spice Girls passeerden de revue. We kregen heel wat bekijks en gelach.


• Vrijdag was 1 april. Donderdag smeedden we plannen om ‘foolish day’ ook op school te vieren. Zo gingen we visjes maken om op de rug van leerkachten te hangen. Onze outfit zouden we ook een ‘foolish touch’ geven met sportschoenen en 2 paar verschillende kousen. We hadden er echt zin in… tot we vrijdagmorgen opstonden en volledig waren vergeten dat het 1 april was, tot we op school kwamen zonder onze grappige outfit en aprilvissen. De intentie was er in ieder geval, de praktische uitvoering een beetje mislukt… We beginnen al wat Afrikaanse trekjes over te nemen!


• Vrijdag zeiden de leerkrachten tegen Sanne dat ze de leerlingen mee moest begeleiden naar het sportveld waar er een competitie zou plaatsvinden tussen 4 basisscholen in de omtrek. Eenmaal aangekomen, werd het duidelijk dat er geen enkele school aanwezig was. Ook het volleybalveld was niet aanwezig. Er werden gewoon wat lijnen getrokken om een veld af te bakenen. Misschien was het wel goed dat er nog geen competitie plaatsvond, want op die manier kon er nog wat extra geoefend worden.

Vrijdagmiddag besloten we onze vakantie goed in te zetten met een bezoekje aan ‘Sai Villa’, het leuke restaurant waar we al eens pizza aten. Deze keer kozen we voor een spaghetti carbonara die ons ongelooflijk smaakte. De bananenmilkshake als dessert maakte het plaatje compleet.

Toen was het eindelijk tijd voor ons kampeerweekendje in Kibebe! We hebben er lang naar uitgekeken. De voorbereidingen hadden we toch een beetje onderschat. In allerijl moesten we nog onze trekrugzak vullen en allerlei inkopen doen. Gelukkig hadden we Esau, een gids van het reisbureau Tatanca waarvan Dennis de leider is, die ons op sleeptouw nam om ervoor te zorgen dat we al het nodige konden verzamelen. Eenmaal aangekomen, genoten we volop van de pracht van de natuur. De sterrenhemel was, zoals verwacht, fenomenaal. We slaagden er ook in ons eigen potje te koken. Na dit 100% relaxerend en geslaagd weekend zijn we helemaal klaar voor onze trip naar Ruaha National Parc en Udzungwa Mountains National Parc! Hieronder wat sfeerbeelden.

Wist je dat …

• ons humorniveau elke week daalt? Tegen 15 mei zal het hoogstwaarschijnlijk dramatisch laag zijn. U bent gewaarschuwd!


• tikkertje spelen op de ‘speelplaats’ hier ook geen onbekend fenomeen is?


• als je bamboesap enkele dagen laat staan, het alcohol bevat?


• we in het rijden door de ‘bush’ op weg naar Kibebe vast kwamen te zitten in een ongelooflijk diep gat? Geen probleem voor onze gids! Enkele omgehakte bomen en takken later, konden we vlot verder rijden.


• we een kei zijn in het uitvinden van onbestaande Engelse spreekwoorden? Vb: ‘If I drink too much, I will be totally on my head!’ of 'Now we have to knock on our chin'


• je Afrikanen echt niet ziet lopen ‘s nachts, wat toch niet altijd even handig is?


• een wilde kip veel taaier is dan een kip die je kunt kopen in de stad?


• Ines ’s nachts op het ‘toilet’ in Kibebe een muis moest verwelkomen?


• we in Kibebe ontbijtten tussen de kippen? En dat mag je letterlijk nemen!