24 tot 27 februari

Mambo!

Donderdag en vrijdag stond alweer een stevige portie observeren op ons programma. Toen we donderdagmorgen bij onze school aankwamen, was het toch even slikken. Alle leerlingen stonden in rechte, horizontale rijen. Onder tromgeroffel was er hygiënecontrole. Dit gebeurt elke maandag en donderdag. Enkele leerkrachten gaan dan rond om te controleren of iedereen zijn tanden heeft gepoetst, zijn haren heeft gekamd… Als dit niet zo is, krijgen ze een tik met de stok. Toen we subtiel eens polsten naar dit hele gebeuren, kregen we te horen dat dit nodig is omdat er kinderen zitten uit allerlei milieus. Velen hebben nooit geleerd hoe ze zichzelf hygiënisch kunnen onderhouden. Naast dit voorval vielen ons de volgende zaken op:

- Het niveau van lesgeven is hier niet te onderschatten. Heel wat leerstof in aardrijkskunde, geschiedenis, wiskunde wordt bij ons pas in het middelbaar aangeleerd.
- Het lestempo daarentegen ligt vrij laag. Zo kan een les wiskunde gevuld worden met slechts 10 oefeningen.
- Er gaat veel tijd verloren met het overschrijven van de oefeningen aan het bord.
- De leerlingen in de hoogste graden spreken al goed Engels.
- Wanneer de leerkracht de klas binnenkomt, staan alle leerlingen
recht en drammen ze steeds hetzelfde rijtje af om de leerkracht te groeten.
- Als leerlingen antwoord geven op een vraag, staan ze altijd recht.
- We ondervonden toch enkele keren het clichébeeld van Afrika. Zo had Ines donderdag duidelijke afspraken gemaakt over het lesgeven van muzische en sport met haar mentor: wanneer, wat, hoe … Vrijdagmorgen kwam de leerkacht echter de klas binnen met de mededeling dat ze niets had voorbereid omdat ze dacht dat Ines al zou lesgeven. De les bestond uit een herhaling van iets dat allesbehalve op muzische opvoeding leek: de soorten letters van het alfabet. Na een tijdje besloten we dan maar om samen de kinderen kennis te laten maken met hoe wij kleine letters en hoofdletters schrijven. Ons schoolschrift lijkt namelijk helemaal niet op hun schoolschrift. Dat werd met veel enthousiasme onthaald. We kregen onmiddellijk zin om er maandag in te vliegen! Een ander voorbeeld is dat wanneer Sanne een les 'vocational skills' wou gaan observeren in klas 7, ze tot de ontdekking kwam dat er helemaal geen les werd gegeven. De leerkracht had voor die dag niets voorbereid.


Toen was het weekend aangebroken. We kunnen bijna niet geloven dat we hier al een week zijn. We voelen ons hier al helemaal thuis. Vrijdagavond hielpen we opnieuw met koken. Dat was meteen de eerste keer dat Sanne een kokosnoot raspte. Ines probeerde tot middernacht om foto’s te zetten op de blog onder het motto ‘Ik heb alle tijd en geduld van de wereld!’, want zonder geduld kom je hier niet zo ver. Zaterdagmorgen begon Sanne al onmiddellijk dolenthousiast met het uitproberen van een Tanzaniaans gerecht dat wel opvallend veel op onze pannenkoeken lijkt. Ines hield zich een beetje afzijdig wegens ochtendhumeur. Toen er even later chapati werd geserveerd als ontbijt, was ze er echter als de kippen bij. De rest van de dag vulden we met schoolwerk en het halen van onze Afrikaanse rokken. Daarna besloten we opnieuw ons beste kookbeentje voor te zetten, en alweer waren we tevreden met het resultaat. Zondagmorgen was er geen brood, dus besloot Ines deze keer pannenkoeken te maken. We hoopten in de namiddag Gangilonga Rock te bezoeken. Van daarop heb je een prachtig uitzicht over Iringa, maar een fikse opflakkering van het regenseizoen liet dit niet toe. Dan was er in ons hoofd jammergenoeg plaats voor zorgen over hoe we muzische lessen en sportlessen zullen organiseren voor 112 leerlingen. Dat het een uitdaging wordt, is nog zacht uitgedrukt... Morgen onze eerste lesdag, spannend! Brand maar een kaarsje voor ons!














Vele warme groetjes vanuit het prachtige Tanzania!

Wist je dat …
- Ines zich toch wel ongelooflijk in haar element voelde toen ze een crêpe nutella bricoleerde met de chapati.
- Sanne zich al heeft ontpopt tot sterrenlezer.
- we hier in Afrika allebei al de gekste dingen hebben gedroomd?
- we toch nog wat moeten wennen aan het vroege opstaan?
- de naam Sanne hier extreem moeilijk uit te spreken is?
- we het toch wel vreemd vinden dat allerlei kleurrijke matrassen een vast item zijn in het straatbeeld van Iringa?
- we toch wel een beetje sadistisch lachen als we onder ons muskietennet liggen en een mug zien passeren.
- Ines toch niet zo handig is in het pellen van een ananas?
- we hier het lekkerste (verse) vruchtensap ooit hebben ontdekt: een combinatie van ananas, mango en passievruchten!
- kokosmelk bij gestoofde erwtjes overheerlijk is?