Hallo iedereen!

Deze week was het jammer genoeg zover: we moesten afscheid nemen van Mapinduzi Primary School. We dachten allebei dat we niet echt een afscheid gingen krijgen, omdat de leerkracht die dit normaal organiseert naar Dar es Salaam was. Zijn zus was ziek. Toch bleven we stiekem hopen dat we iets gelijkaardig zouden doen zoals we gezien hadden van de meisjes die in het kleuter stage deden.

Maandag probeerden we opgewekt naar school te gaan en niet teveel te denken dat dit onze voorlaatste schooldag was, maar het weer hielp ons niet. Het was een grijze dag met wind en regen. Het was alsof de hemel met ons mee treurde.

Door de regen kon Ines niet voor de laatste keer naar het sportveld gaan. Daarom besliste ze om de les ‘Regenkoor’ te geven. Daarvoor leerde ze eerst nog het lied ‘Doodle-ie-do’ aan. De leerlingen waren heel enthousiast. Omdat ze twee lesuren de tijd had, herhaalde ze nog eens met de leerlingen alle liedjes die ze geleerd hadden. De leerlingen waren door het dolle heen en Ines genoot met volle teugen. Sanne gaf haar laatste les vocational skills in klas 5. Samen met de leerlingen maakte ze slingers. De slingers in gewoon papier lukten heel goed en de gezichten van de leerlingen fleurden helemaal op toen ze de stroken crêpepapier uitdeelde. Toen de leerlingen hun slingers aan elkaar toonden, leek het één groot feest in de klas.

Tijdens de break kwam Collence naar ons. Hij was terug van Dar es Salaam en zei ons dat we na de lessen niet meteen naar huis mochten gaan. Er stond een verrassing op ons te wachten. Om 13u30 gingen we naar het binnenplein. Daar stonden twee stoelen. We namen plaats en voelden ons twee koninginnen op een troon. We kregen een heus dansspektakel van de leerlingen van standard 5 en 6 te zien. Die leerlingen hebben een aangeboren gevoel voor ritme. Op sommige momenten leek het alsof hun benen losgekoppeld waren van hun lichaam en ook hun heupen leken een eigen leven te leiden. We klapten mee op het ritme van de muziek en lachten tot onze wangen er pijn van deden. Het dansen was niet de enige verrassing, we kregen ook cadeautjes. Van de leerkrachten kregen we elk een Afrikaanse doek. We hadden al meerdere keren gezien (op de kitchenparty, de send-off, het trouwfeest) dat men doeken schenkt. We voelden ons dan ook echt Afrikaans toen we in de doeken gewikkeld werden. Van een leerling kregen we nog elk een kanga. Dit is ook een soort doek dat men schenkt aan jonge vrouwen.

Daarna mochten de leerlingen hun lunch eten en (omdat de tijd al erg uitgelopen was) naar huis gaan. Voor ons was het echter nog niet afgelopen. Om 16 uur vertrokken we met alle leerkrachten naar een hotel in Iringa. Daar gingen we met z’n allen in de bar zitten, wij opnieuw vooraan zodat iedereen ons goed kon zien. We dronken wat en aten samboussa, een hapje waar we het al in een vorig blogbericht over gehad hebben. Ook daar stopten de cadeaus niet. We kregen van de leerkrachten nog elk een doek, een armband en als kers op de taart: een eigen lied. Eén van de leerkrachten is een producer. Hij heeft een lied voor ons geschreven en er Afrikaanse muziek op geplaatst. Het is fantastisch. Zoiets hadden we echt niet verwacht. We bedankten de leerkrachten, praatten nog wat na en kregen toen een lift naar huis. Eenmaal thuis hadden we wel een raar gevoel: we hadden al afscheid genomen, maar moesten de dag erna nog naar school…

Dinsdag was onze allerlaatste dag op school aangebroken. De dag begon heel somber, maar de zon begon te schijnen en we probeerden alle momenten zo goed mogelijk in ons op te nemen. Ines zong met de leerlingen van standard 7 het lied ‘The lion sleeps tonight’ in canon. Ze had wat schrik dat de leerlingen dit technisch niet zouden kunnen, maar het vlotte heel goed. De leerlingen zongen uit volle borst en het was leuk om met dit lied de lessen te kunnen afsluiten. In de les Engels speelde Sanne een educatief spel met de leerlingen. Ze werkten heel goed mee en ook Sanne was blij om op die manier de lessen te kunnen afsluiten. Toen we allebei onze lessen afgerond hadden, gingen we nog rond van klas tot klas om ballonnen en balpennen uit te delen aan de leerlingen. We namen ook nog een klasfoto van klas 5, 6 en 7. Heel veel leerlingen gaven ons tekeningen en briefjes waarop ze schreven dat ze ons heel erg zouden missen. Na het rondgaan gaven we nog al ons sportmateriaal officieel af aan de leerkrachten en zeiden we nog hoe ze het konden gebruiken. En om 13u30 kwam het allerlaatste afscheid. We gaven alle leerkrachten nog een hand en zwaaiden naar alle leerlingen. Ons avontuur in Mapinduzi zit er definitief op.

Erg veel tijd om te bekomen van ons afscheid was er niet. Woensdagmorgen stonden we op en begonnen we meteen met het maken van onze tas. Donderdag vertrekken we namelijk naar Tukuyu en Matema om nog wat van Tanzania te zien. We waren een hele voormiddag bezig met het maken van onze valiezen, ’s middags aten we snel een boterham en vertrokken we naar Tatanca office. Daar hadden we afgesproken met Esau (onze gids) om nog wat inkopen te doen voor onze reis. Daarna reed hij met ons naar het weeshuis waar Dennis goede contacten mee heeft. We kregen er eerst een onthaal in het kantoor. We hoorden er verhalen over kinderen die ons zo pakten dat we er erg stil van werden. De mensen in het weeshuis doen een fantastisch werk. Ze zorgen ervoor dat de kinderen eten krijgen, een plaats hebben waar ze kunnen slapen, naar school kunnen, … Er was ook een Duitse vrijwilligster die de leerlingen animeert en wat les geeft. We hebben onze zak met springtouwen, jojo’s, kleurpotloden, papier, handpoppen, … dan ook maar aan haar gegeven en ze zei dat ze het materiaal zeker zou gebruiken.

Eenmaal terug thuis kregen we nog een lekkere maaltijd en kropen we vroeg onder de wol. Morgen moeten we om 7u vertrekken en we willen zeker uitgerust zijn, zodat we volledig kunnen genieten van onze reis!

Aangezien we op reis geen internet meer hebben, willen we nu al iedereen bedanken. Eerst en vooral de KHBO, omdat we de kans gekregen hebben deze unieke ervaring mee te maken. Ten tweede onze ouders die ons heel erg steunden in dit grote avontuur. En ‘last but not least’ nogmaals iedereen die gesteund heeft op het kippenfestijn en iedereen die materiaal geschonken heeft. Hopelijk hebben jullie via deze blog kunnen meegenieten van al het goede wat we met die giften gedaan hebben. Bedankt!

Ines en Sanne

Wist je dat:

- dit bericht normaal woensdag al gepost moest worden? Door het gebrek aan internet kon dit toen niet. Ondertussen zit onze trip naar Tukuyu en Matema Beach er alweer op. Het was opnieuw fenomenaal goed!

25 april tot 1 mei

Hallo thuisfront

Met de steeds dichter komende vertrekdatum van 15 mei zijn we ons steeds bewuster van alle momenten die ons nog resten in het wonderlijke Tanzania die voor de rest van ons leven in onze beide harten een speciaal plaatsje zal innemen. Deze keer stonden ons niet enkel drukke lesdagen te wachten. Onze week was ook volgepropt met leuke Tanzaniaanse gebeurtenissen.

De week zetten we rustig in. Op paasmaandag was er geen school, maar die tijd besloten we nuttig te besteden aan ons stageportfolio. We hebben ons als voorbeeldige studenten het doel gesteld om heel ons portfolio af te hebben als we richting België vertrekken. Dinsdag 26 april was er alweer geen school wegens de nationale feestdag. We stonden ditmaal vroeg op, want er stond een kappersafspraak op de agenda. Ines besloot zich eindelijk te wagen aan een Afrikaans kapsel. Heel veel pijnlijke uren en vals haar later gingen we allebei op en top Afrikaans de kapperszaak buiten. Door ons uitgelopen kappersbezoek lukte het niet om tijdig aan te komen op ons langverwachte etentje bij teacher Adia. Maar zoals het Afrika beaamt, was dit geen enkel probleem. Teacher Adia nodigde ons een aantal weken geleden bij haar thuis uit, maar dat moest al een paar keer uitgesteld worden door typische Afrikaanse toestanden. We werden, zoals steeds in Tanzania, gastvrij ontvangen en genoten met volle teugen van de avond en het lekkere eten.

Woensdag was het weer tijd om les te geven. We waren er niet rauwig om, want we willen al onze overige lestijd nuttig besteden en de leerlingen nog zoveel mogelijk activiteiten voorschotelen. Ines gaf aan klas 7 een les bewegingsexpressie waarbij de leerlingen moesten bewegen zoals ballonnen. De leerlingen lieten zich volledig gaan en het resultaat was super! Sanne moest voor de laatste keer naar het sportveld trekken. Ze gaf een les rond balvaardigheden met opblaasbare ballen. Het kleine fiasco van het doorschuifsysteem van vorige week was snel vergeten, want iedereen werkte zeer goed mee.

Naast onze dagelijkse lessen wiskunde, Engels en vocational skills stonden er die dag ook twee muzische activiteiten op het programma. Aangezien klas 2 niet naar school hoeft te komen in de namiddag, organiseerden we hun teken- en kleuractiviteit in de voormiddag. Ze mochten vrij tekenen over iets wat hen gelukkig maakt. Vele van de resultaten verrasten ons in positieve zin! Daarna volgde onze muzische namiddag. Het was er eentje waar we lang hebben naar uitgekeken: een dansnamiddag. We leerden de kinderen van klas 6 dansen aan van de Macarena, Hucklebuck, vogeltjesdans tot een echte volksdans zoals Perastous Perakambous. Twee uren later waren wij, en ook onze stem, doodop maar heel blij. Per dans kregen de best presterende leerlingen een medaille. Ze waren door het dolle heen! Toch was iedereen een winnaar, want we waren heel trots op al onze leerlingen.


’s Avonds was het tijd voor deel één van de trouw, beter gekend als de ‘kitchen party', van Dennis’ zus. Het is hier namelijk de gewoonte dat je voor het werkelijke trouwfeest nog twee andere feesten hebt. In dit feest wordt er gelachen, gedanst, gegeten en uitleg gegeven aan de bruid over hoe ze moet koken, met geld omgaan enzovoort. Onze beperkte kennis van Swahili zorgde ervoor dat we van het technisch gedeelte niet te veel begrepen. Gelukkig werden de grote lijnen voor ons vertaald. Toen we de dansvloer betraden in onze Afrikaanse kleedjes voelden we ons plots niet meer zo ‘mzungu’ als anders! We gaven ons volledig over aan de vrolijke muziek en gezellige sfeer.

Van feesten opnieuw over naar het lesgeven, want voor uitrusten stond er geen plaatsje in de agenda geroosterd. Donderdag verliep onze schooldag zoals steeds met vriendelijke leerlingen, mzungu-roepende-kleuters en veel te veel verbeterwerk. Sanne had nog een les vocational skills voor de boeg. Ze ging opnieuw de muzikale toer op en maakte met klas 5 een regenkoor. De leerlingen werden in groepen verdeeld en moesten in canon verschillende geluiden maken. Het resultaat geleek verbazingwekkend goed op een echte regenbui!

Daarna was het tijd voor onze laatste muzische namiddag. Aan klas 3 gaven we twee uren beeldopvoeding. Ze moesten een bloem versieren met vingerverf. Samen slaagden we er in om de 160 leerlingen vlotjes in een leeg klaslokaal op de grond te plaatsen. Ja ja, wat je allemaal niet leert op Noord-Zuidstage! De leerlingen gingen onmiddellijk enthousiast aan het werk. Het was een plezier om hen zo bezig te zien en alweer waren we verbaasd van vele resultaten. Deze activiteit was een echte voltreffer!

Die avond maakten we ons klaar voor deel twee van de trouw van Dennis’ zus: de ‘send off’. Dit feest maakten we al eens mee in het begin van ons verblijf. Op dit feest staat de bruid alweer in het middelpunt van de belangstelling. Dat beginnen we toch een beetje sneu te vinden voor de bruidegom. Het kleurthema was zwart en roze en dat was duidelijk te zien aan de versiering van de zaal en de kledij van de 400 gasten! In onze bijpassende outfit gingen we volledig op in het Afrikaanse feest. In tegenstelling tot de vorige send off kenden we nu ook al wat mensen. Dit maakte het nog plezanter. Aan het einde van het feest waagden we ons nog aan een dansje. Alweer een moment waarop we beseften dat we Tanzania met de vrolijke muziek, rustige levensstijl en vriendelijke mensen echt wel zullen missen in België!

’s Avonds grote Jan, ’s ochtends kleine man. Deze zegswijze is perfect toepasbaar op onze vrijdagmorgen. Toch stonden we dapper op om onze laatste vrijdag op school door te brengen. Sanne ging in Engels verder met haar lessenreeks rond de past tenses. Ines’ lesonderwerp in wiskunde bestond zoals gewoonlijk uit cijferen met decimale getallen. Dat is hier toch wel een beetje vervelend. Als je hier aan één onderwerp begint, moet je daarmee verdergaan tot dat afgerond is. Een beetje afwisseling zou soms welkom zijn. De nodige bewegingstussendoortjes en hier en daar wat humor maken alles wat minder eentonig. Sanne gaf ook de les bewegingsexpressie rond ballonnen. Ze was zeer tevreden over de medewerking. Ines waagde zich daarna aan een lesje drama rond het thema kleuren. Ze was wat bang voor de speeldurf en het enthousiasme van de leerlingen, maar dat bleek voor nergens nodig te zin. De leerlingen gaven zich volledig en dat leverde Ines een gelukzalig gevoel op. In de namiddag kwamen we wat tot rust, want zaterdag beloofde opnieuw een drukke dag te worden.

Toen was grote dag aangebroken: het derde en tevens laatste deel van de trouw! De voormiddag besloten we nog nuttig te gebruiken. We deden nog een stevige effort voor ons stageportfolio. Het ziet ernaar uit dat we ons doel zullen bereiken! In de namiddag vertrokken we eerst richting kerk. Het hele gebeuren was heel feestelijk. Zou het niet leuk zijn als mensen in België ook volop beginnen te dansen en zingen tijdens de mis? Met een nieuw kleurthema (wit en blauw) zag iedereen er alweer stralend uit! Het enige wat we misten, was een kus tussen de bruid en bruidegom. Na de mis was er een parade met muziek, vele toeterende auto’s en tonnen ambiance door het centrum van Iringa. We waren gelukkig dat we er deel van konden uitmaken, maar hadden als mzungu’s toch weer heel wat bekijks. ’s Avonds werd de trouw afgesloten met het allerlaatste feest: de dinner reception. We mogen onszelf gelukkig prijzen met ons fantastische gastgezin die dit soort dingen voor ons mogelijk maakt. Heel wat uurtjes later kropen we moe, maar intens gelukkig in ons bedje.

Zondag was de dag om op adem te komen van onze drukke week. We praatten nog na over alle gebeurtenissen, deden onze was (nog steeds met de hand) en werkten voor school. We sloten deze geslaagde week alweer af op het balkon, genietend van de zonsondergang, de sterren en al het moois wat deze plaats ons te bieden heeft. Hieronder zie je nog een fotocollage van de drie feesten. Kijk, bewonder en geniet mee!







Wist je dat ...
- de Tanzanianen op 26 april het ontstaan van Tanzania herdenken? Toen werden Tanganyika en Zanzibar verenigd tot één land.
- je hier niet zelf je gekregen cadeau mag openmaken? Dat doet diegene die het pakje geeft.
- het uursysteem hier toch wat raar in elkaar zit. Als er op een uitnodiging 8u30 staat, bedoelen ze eigenlijk 2u30 in de namiddag.
- we thuis niet meer zullen klagen over de vele en hoge verkeersdrempels. Die zijn niets in vergelijking met de drempels die je hier om de drie stappen tegenkomt in het centrum van Iringa.
- je de foto’s in elk blogbericht kunt vergroten door erop te klikken?
- de meeste Tanzanianen naast Kiswahili ook nog eens de taal spreken van de volksstam waarvan ze afkomstig zijn. Van onze gastvader is dat het Hehe.
- we het heel grappig vonden toen de bisschop tijdens de trouwmis enthousiast op een elektrische gitaar begon te spelen?